Elektro-acupunctuur
Een opname van organen en weerstand
Met de Elektroacupunctuur volgens Voll (EAV) kun je een indruk krijgen hoe de energie in de meridianen is. Dat zijn punten op handen en voeten die te meten zijn met EAV. Volgens de methode zijn eventuele ontsporingen in de energiebalans op te zoeken en kan je met tests meten welke middelen mogelijk kunnen helpen om de balans te verbeteren.
Ik zie de EAV meting als een ondersteuning voor een voedingsadvies door reacties op bepaalde ingrediënten te meten zoals bijv. suiker, conserveringsmiddelen, kleurstoffen, koemelkproducten enz. De EAV meting geeft een indicatie over de vraag:
- Welke organen zijn uit balans
- Welke voedingssupplementen, drainage middelen of klassiek homeopathische middelen kunnen deze balans weer verbeteren
EAV: Electroacupunctuur volgens Voll
In de klassieke acupunctuur gaat men er van uit dat tussen lichaamsdelen en organen enerzijds en acupunctuurpunten anderzijds een verband bestaat. Dr. Voll vond dat door metingen te verrichten aan acupunctuurpunten een functiediagnose van het corresponderende orgaan mogelijk was. Daarbij vatte hij ziekte op als een storing in de energetische toestand van organen en weefselsystemen. Door metingen kon de lokalisatie worden bepaald van de storing en werd duidelijk welke reacties dit in de rest van het lichaam tot gevolg had.
In de loop van de jaren is de middelen-test ontdekt. Hierbij kan worden nagegaan hoe een middel op het lichaam reageert, welk middel de voorkeur heeft en in welke dosering. In mijn praktijk test ik hiermee de werking van homeopathische middelen uit, eventueel aangevuld met orthomoleculaire voedingssupplementen
Uiteindelijk is het toch de kunst om, als al die organen weer naar behoren werken, die functies in balans te houden. Het liefst zoveel mogelijk op eigen kracht, aanpassing van voeding en leefstijl en soms met ondersteuning van Orthomoleculaire middelen en/of Homeopathie.
Een voorbeeld
Bij chronische stress is meetbaar dat de hormonale balans verstoord is. De meetwaarden van hypothalamus/hypofyse, alvleesklier en bijnieren zijn uit balans. Deze verstoring kan er voor zorgen dat de bijnieren uiteindelijk overuren draaien. Een te hoge cortisol spiegel is het gevolg, wat er weer toe leidt dat de adrenaline door je lijf blijft gieren. Uiteindelijk komt er na de overproductiefase een uitputtingsfase. Er ontstaat een gevoel van opgebrand zijn. Je bent steeds minder bestand tegen prikkels van buitenaf. Slapen helpt niet meer om je uitgerust te voelen en de herstelperiode na lichamelijke of geestelijk belasting duurt veel langer.
Ondertussen kunnen er allerlei vage klachten ontstaan op zowel geestelijk als lichamelijk gebied: concentratiestoornissen, moeheid, hoofdpijn, stemmingsstoornissen, angsten, een negatief zelfbeeld enz. Dit heeft zijn uitwerking op de weerstand die minder wordt. Er kunnen spijsverteringsproblemen ontstaan, spier- en gewrichtsklachten, bloedsuiker schommelingen en stapeling van afvalstoffen. Kortom de sneeuwbal rolt de berg af en wordt steeds groter. Hij lijkt niet meer te stoppen.
